Omdenken voor schoolgaande kinderen met vreselijk veel schoolwerk

De scholen zijn nu allemaal echt begonnen. Alle regio's in Nederland hebben weer gevulde schoollokalen. De spanning is er weer af en het ritme zit er weer in. Kinderen hebben weer een hoop te leren en veel werk te doen. Docenten hebben hier aardige schemaatjes voor. Tijdsschemaatjes. Bepaalde onderwerpen en hoeveelheden werk moeten binnen bepaalde tijd afgerond zijn. Er zijn kinderen die na het krijgen van een opdracht direct geconcentreerd hun werk gaan doen en blij worden van de drive die ze hiervan krijgen. Maar er zijn ook een hoop kinderen die stress of spanning ervaren bij het horen van wat ze "allemaal" moeten doen en daardoor dichtklappen, gaan lanterfanten of uitstellen met als gevolg dat het uitvoeren van de opdrachten niet haalbaar meer is. STRESS!!

Ik deel graag in een paar korte stappen de manier waarmee je kind kan ontstressen en spanning kan omzetten in functionele energie. De beloning: opdrachten die op tijd af zijn en een kind dat trots is omdat het gelukt is. Ik pas het toe op mijn dochter en merk dat ze hierdoor een stuk rustiger blijft onder (werk)-druk. Lees hier over de paar technieken die ik toepas om haar visie op het werk te veranderen.

Wat heeft ze een zin in dit schooljaar!!

1. Omdenken

Dit is niets anders dan negatief denken omzetten in positief denken. Denken in kansen en mogelijkheden, in plaats van in onmogelijkheden en falen.

Kinderen die stress ervaren bij het krijgen van hun werk op school of huiswerk, denken merendeels negatief. Ze denken dat ze het niet kunnen. Ze denken dat ze daardoor geen tijd overhouden voor leuke dingen. Ze denken dat ze dom zijn of stom etc. Ze denken hoe dan ook negatief, anders waren ze al lang aan de klus begonnen met die brede smile die je eigenlijk op hun gezicht wilt zien.
Belangrijk is dus dat die negatieve gedachten omgezet worden in positieve gedachten. In YES! I CAN! Heel logisch. Je moet ze laten zien dat het wel kan en dat het wel haalbaar is. De manier waarop je dat kunt doen lees je in de volgende hoofdstukjes.

2. Maak van een olifant een mug

Negatieve denkers zijn er een kei in van een misschien aanwezige mug, een 100% zeker aanwezige olifant te maken. Een agressieve nog wel, die stampvoetend achter ze aan komt rennen. Best eng inderdaad. Zo geldt dat ook voor het schoolwerk. Dat is groots, moeilijk, vreselijk en onhaalbaar in de gedachten van de negatieve denker.
Ik zeg: maak van die olifant een mug. Hak het in stukjes. Niet letterlijk natuurlijk. Leer je kind dat hij/zij het werk op kan splitsen in stukjes en dat het kind het werk stukje voor stukje gaat maken. Voor je kind het doorheeft zijn alle stukjes klaar!

In de praktijk ziet dit er zo uit:
(Ik gebruik een situatie met mijn dochter als voorbeeld)

Probleem in de ogen van mijn dochter:
Veeeeels te veel rekenwerk te doen op school en bovendien zijn de sommen vreselijk moeilijk. Gevolg van de stress die ze bij voorbaat krijgt was dat ze ging kletsen en uitstellen. Haar probleem wordt groter, want haar werk krijgt ze niet af. Omdat ze het werk niet af krijgt moet ze het de volgende dag gaan doen, maar daar komt tevens nieuw werk bij. Je begrijpt dat dit voor haar een groot probleem wordt! Drama gewoon! Ze krijgt er hoofdpijn van en denkt gelijk dat het een rot jaar gaat worden. Tijd om te kalmeren dus.

Oplossing:
Ik leer mijn dochter het volgende toe te passen als ze dit weer ervaart op school.

1. Hak het werk bij ontvangst in kleinere stukjes.
2. Reken uit hoeveel effectieve tijd je echt hebt voor de opdrachten (negatieve denkers denken vaak dat het glas half leeg is en er dus effectief weinig tijd is voor de klus). Een schooldag is 6 uur - 1 uur pauze, 1 uur was voor iets anders bestemd, 1 uur was voor instructie. Volgens mijn dochter bleven er 2 uur effectief over.
3. Reken uit hoeveel tijd je per kleiner stukje opdracht nodig hebt. Ze had het over 8 pagina's (later zei ze 2), dus dat was 15 minuten per pagina.
4. Ik vroeg mijn dochter of die 15 minuten per pagina gemiddeld haalbaar waren. Toen ze het op deze manier bekeek was ze opgelucht en zei ze dat het eigenlijk wel meeviel en ze waarschijnlijk zelfs tijd over zou houden.

Mijn dochter besefte in het gesprekje en tijdens de berekening dat ze het probleem groter maakt dan nodig is. In die 2 uur kan ze de opdrachten gemakkelijk uitvoeren, als ze de stress niet omzet in uitstelgedrag en kletsen. Door het voor haar zo op te splitsen in stukjes beseft ze dit.
De volgende stap is dat ze dit zelf kan doen VOORdat de stress in haar overheerst, zodat ze niet meer bang is te starten met de opdrachten en alles binnen de afgesproken tijd af heeft. De kans is groot dat ik dit nog regelmatig met haar door moet nemen op deze manier voor het een automatisme voor haar is en ze niet automatisch bang is voor werk. Dat heeft ze zich namelijk ook in de loop van de jaren aangeleerd. Dat geldt waarschijnlijk ook voor jouw kind. Maar als je deze oefening consequent en geduldig blijft doen, zit het omdenken er straks automatisch in. Bye bye stress en hello relax! Ook handig voor later!

3. Denken in het moment

Kinderen die spanning ervaren bij schoolopdrachten hebben vaak ook moeite met in het moment te denken. Ze denken nu over wat aan het eind van de dag af moet zijn. Ze denken nu aan wat gebeurt als het niet af is. Naast het omdenken en in stukjes hakken van de taken, moeten deze kinderen dus leren denken in het moment.
Denken in het moment kost tijd om aan te leren.  Het hangt samen met het in stukjes hakken van de opdrachten. Leer je kind dat het als het met stukje 1 bezig is, dat het niet aan de andere stukjes denkt. Nu is stukje 1 aan de beurt. Leer je kind deze bewuste manier van bezig zijn. Leer je kind door het zelf ook te doen. Corrigeer je kind (liefdevol) als het tijdens het werken uit het nu denken stapt. Gedachten kunnen afdwalen, maar je kind kan zichzelf ook weer (liefdevol) dwingen bezig te zijn met waar het mee bezig was. Leg ook uit dat als het NU aan de slag gaat en niet denkt aan wat straks moet, kan of mag, de klus hoe dan ook sneller gedaan is en het kind ook met meer tevredenheid de klus zal klaren.

4. Well done!

Leer je kind zichzelf te belonen als het gelukt is taken af te ronden. Leer je kind dat het gedurende het leerproces zichzelf mag belonen, ook als het zichzelf nog vaak moet corrigeren of stressmomentjes ervaart. Belonen is stilstaan bij wat goed is gegaan, waardoor de negativiteit en het doemdenken uiteindelijk helemaal gaan verdwijnen en het positief denken steeds meer een automatisme wordt. Dat proces duurt even, maar beloningsmomenten maken het proces bewust.
Met belonen doel ik niet op het geven van een kado of iets lekkers, al mag dat heus wel een keer. Het belonen moet namelijk geen doel worden, maar een middel om er bij stil te staan dat iets wat moeilijk was, gelukt is. Een evaluatie momentje, waarbij je kind zichzelf op de schouders kan kloppen en zeggen: "Hee! Het is me gelukt! Wat fijn!".


Dit is mijn manier om mijn kids positief te laten denken. Uitdagingen zijn er overal en altijd. Vooral mijn dochter vindt het soms lastig hier mee om te gaan. Deze technieken geven haar veel rust en zorgen er voor dat ze op een meer ontspannen manier met dingen om gaat.

Ik hoop dat jullie hier mee uit de voeten kunnen. Schroom niet om je vraag of feedback te droppen als reactie.
Heb een TOP schooljaar!

Good things are closer than you think

Sweet greets,
Rosalie